කොළඹ බලා ධාවනය වූ බසයකි. සෑම අසුනක්ම මගීන්ගෙන් පිරී තිබිණි. බසය බස් නැවතුමේ නැවැත් වූ විට ගැබිනි කාන්තාවක් ඇයගේ සැමියා සමඟ එයට ගොඩවූවාය.
ආසනවල සිටි සමහරු ගැබිනි කාන්තාව දුටු විට නිදි කිරන්නටත්, තවත් සමහරු බසයෙන් පිටත බලන්නටත් වූහ.තරුණියක් තම ජංගම දුරකතනයේ හෑන්ඞ්ස්ෆී (Hands Free) උපකරණය කන්දෙකෙහි රඳවාගෙන සංගීතයට සවන් දෙමින් සිටි අතර ගැබිනි කාන්තාව දුටු ඇය ද දෑස් පියා ගත්තාය. කිසිවකු අසුනක් නොදෙන බව පෙනී ගියෙන් මැදි වයසේ මහත්මයෙක් තම අසුන ගැබිනි මව වෙත දීමට කටයුතු කළේය. පසුව තම ගමන් බෑගය ද අතින් එල්ලාගත් ඔහු සිටගෙන ගමන් කරන්නට විය. පැය භාගයක් ගත විය. ගැබිනි කාන්තාව අසල වාඩි වී සිටි කාන්තාව අසුනින් නැඟිට බසයෙන් බැසීම සඳහා දොරටුව අසලට ගමන් කරන්නට වූවාය. ගැබිනි කාන්තාව වහා එම අසුනමත තම බෑගය තබාගත් අතර එතැනට අසුන පිරිනැමූ මගියා වාඩිවීමට පැමිණියත්, තම සැමියාට කතා කළ ඇය ”මෙතනට ඇවිත් වාඩි වෙන්න” යැයි පැවසුවාය. සැමියා එතැනට පැමිණි පසු අසුන දීමට ඇය කටයුතු කළාය.
දෙදෙනාම අල්ලාප සල්ලාපයේ යෙදෙමින් ප‍්‍රීතියෙන් ගමන් කරන්නට වූහ. ගැබිනි කාන්තාවට අසුන පිරිනැමූ මගියා තම බරැති ගමන් බෑගයත් අතේ රඳවාගෙන ඉතාමත් අපහසුවෙන් සිටගෙනම කොළඹට පැමිණියේය.
(ක‍්‍රිස්ටෝපර් සීපියන් - අනුරාධපුරය)
(ක‍්‍රිස්ටෝපර් සීපියන් - අනුරාධපුරය)
0 comments:
Post a Comment